Prema podacima Centra za informatiku i biostatistiku Instituta za javno zdravlje Vojvodine u 2008. godini prosečna starost stanovništva na teritoriji Vojvodine bila je 40,6 godina (prema popisu iz 2002. godine 39,8 godina), a zrelost stanovništva (broj osoba starijih od 65 godina u ukupnom stanovništvu) 16,1% što ukazuje na vrlo staro stanovništvo (sve vrednosti veće od 10%). Indeks starosti (odnos broja osoba starih 60 i više godina i osoba 0 do 19 godina) za teritoriju Vojvodine je 1, dok je biološki tip stanovništva izrazito regresivnog tipa. Očekivano trajanje života muškarca u periodu 2005-2007. godina je 68,9 godina dok je za žene u istom vremenskom periodu 75,1 godina.
Na teritoriji Novog Sada u 2008. godini zrelost stanovništva bila je 14,1% a indeks starosti 0,92. Očekivano trajanje života muškarca u periodu 2005-2007. godina je 70,5 godina dok je za žene u istom vremenskom periodu 76,2 godine. Biološki tip stanovništva Novog Sada je regresivan.
Svi prikazani podaci ukazuju na poodmaklu fazu demografskog starenja na teritoriji Vojvodine i Novog Sada.
Trenutna demografska revolucija u svetu predviđena je da se nastavi i u predstojećim vekovima. U našem brzo-starećem svetu stare osobe će mnogostruko više igrati uloge kroz volonterski rad, kroz prenošenje iskustva i znanja, kao i pomažući svojim porodicama u nošenju odgovornosti i povećanom učestvovanju u plaćanju radne snage. Već sada stare osobe imaju veliki doprinos društvu. Na primer, u Africi ili bilo gde u svetu o milionima odraslih pacijenata obolelih od HIV/AIDS-a brinu se u kući njihovi roditelji, a nakon njihove smrti ostaju deca (trenutno u Africi 14 miliona dece mlađih od 15 godina su sami) o kojoj se uglavnom staraju babe i dede.
Stare osobe ne igraju važnu ulogu samo u zemljama u razvoju. Na primer u Španiji, briga o zavisnim i bolesnim pojedincima (svih uzrasta) je uglavnom omogućena od strane starih osoba (naročito žena). U proseku, osobama starosti od 65 do 74 godine dnevno se pruži 201 minuta nege, a 318 minuta osobama starosne dobi od 75 do 84 godine (u poređenju sa samo 50 minuta nege pružene osobama starosti od 30 do 49 godina).
Takav doprinos razvoju može biti obezbeđen samo ako stare osobe uživaju adekvatan nivo zdravlja, za šta moraju biti doneti odgovarajući zakoni.
Trenutna situacija u svetu:
• svaka deseta osoba ima 60 godina ili više; do 2050. godine svaka peta osoba će imati 60 godina ili više a do 2150. godine svaka treća osoba će imati 60 godina ili više;
• osobe 80 godina starosti ili više su najbrže rastući segment stare populacije, trenutno čine 13% populacije starih 60 i više godina a do 2050. godine preći će 20%. Procenjuje se i da će broj stogodišnjaka i starijih do 2050. godine u svetu dostići 3,7 miliona;
• 55% starih osoba su žene, a među najstarijima đene čine 64%;
• postoje razlike u učešću starih osoba (starijih od 59 godina) u celokupnoj polulaciji u odnosu na regione; u Evropi je svaka peta osoba starija od 59 godina, a u Africi svaka dvadeseta osoba;
• danas u nekim razvijenim državama proporcija starih osoba je 1:4; Tokom prve polovine XXI veka ovaj odnos u nekim zemljama iznosiće 1:2;
• zbog bržeg tempa starenja u zemljama u razvoju u odnosu na razvijene zemlje, zemlje u razvoju će imati manje vremena nego razvijene zemlje da se adaptiraju na posledice starenja populacije;
• zasnovano na poslednjim dostupnim informacijama, otprilike polovina starih osoba u svetu živi u urbanoj sredini; pre 30 godina u gradovima je živelo 40% starih osoba; postoje velike razlike između više i manje razvijenih zemalja – u proseku 70% starih osoba u više razvijenim zemljama živi u urbanoj sredini dok u manje razvijenim zemljama u urbanoj sredini živi samo 38%;
• polovinom XX veka prosečna dužina ljudskog veka je iznosila 66 godina a u drugoj polovini XX veka očekivano trajanje života je povećano za 20 godina; u manje razvijenim zemljama muškarac koji doživi 60 godina može očekivati još samo 15 godina života a žene 17, dok u više razvijenim zemljama muškarci mogu očekivati 19 a žene 23 godine života;
• uticaj starenja stanovništva je vidljiv i u „stopi starosno-dobne zavisnosti“ – broj osoba radne dobi (15-64 godina) prema broju starih osoba (starih 65 i više), koja se koristi kao indikator „opterećenja zavisnosti“ od potencijala zaposlenih; između 2005. i 2050. godine „stopa starosno-dobne zavisnosti“ će se gotovo udvostručiti u razvijenijim regionima i gotovo utrostručiti u manje razvijenim regionima.
Prema podacima Centra za informatiku i biostatistiku Instituta za javno zdravlje Vojvodine u 2008. godini prosečna starost stanovništva na teritoriji Vojvodine bila je 40,6 godina (prema popisu iz 2002. godine 39,8 godina), a zrelost stanovništva (broj osoba starijih od 65 godina u ukupnom stanovništvu) 16,1% što ukazuje na vrlo staro stanovništvo (sve vrednosti veće od 10%). Indeks starosti (odnos broja osoba starih 60 i više godina i osoba 0 do 19 godina) za teritoriju Vojvodine je 1, dok je biološki tip stanovništva izrazito regresivnog tipa. Očekivano trajanje života muškarca u periodu 2005-2007. godina je 68,9 godina dok je za žene u istom vremenskom periodu 75,1 godina.
Na teritoriji Novog Sada u 2008. godini zrelost stanovništva bila je 14,1% a indeks starosti 0,92. Očekivano trajanje života muškarca u periodu 2005-2007. godina je 70,5 godina dok je za žene u istom vremenskom periodu 76,2 godine. Biološki tip stanovništva Novog Sada je regresivan.
Svi prikazani podaci ukazuju na poodmaklu fazu demografskog starenja na teritoriji Vojvodine i Novog Sada.
Trenutna demografska revolucija u svetu predviđena je da se nastavi i u predstojećim vekovima. U našem brzo-starećem svetu stare osobe će mnogostruko više igrati uloge kroz volonterski rad, kroz prenošenje iskustva i znanja, kao i pomažući svojim porodicama u nošenju odgovornosti i povećanom učestvovanju u plaćanju radne snage. Već sada stare osobe imaju veliki doprinos društvu. Na primer, u Africi ili bilo gde u svetu o milionima odraslih pacijenata obolelih od HIV/AIDS-a brinu se u kući njihovi roditelji, a nakon njihove smrti ostaju deca (trenutno u Africi 14 miliona dece mlađih od 15 godina su sami) o kojoj se uglavnom staraju babe i dede.
Stare osobe ne igraju važnu ulogu samo u zemljama u razvoju. Na primer u Španiji, briga o zavisnim i bolesnim pojedincima (svih uzrasta) je uglavnom omogućena od strane starih osoba (naročito žena). U proseku, osobama starosti od 65 do 74 godine dnevno se pruži 201 minuta nege, a 318 minuta osobama starosne dobi od 75 do 84 godine (u poređenju sa samo 50 minuta nege pružene osobama starosti od 30 do 49 godina).
Takav doprinos razvoju može biti obezbeđen samo ako stare osobe uživaju adekvatan nivo zdravlja, za šta moraju biti doneti odgovarajući zakoni.
Trenutna situacija u svetu:
• svaka deseta osoba ima 60 godina ili više; do 2050. godine svaka peta osoba će imati 60 godina ili više a do 2150. godine svaka treća osoba će imati 60 godina ili više;
• osobe 80 godina starosti ili više su najbrže rastući segment stare populacije, trenutno čine 13% populacije starih 60 i više godina a do 2050. godine preći će 20%. Procenjuje se i da će broj stogodišnjaka i starijih do 2050. godine u svetu dostići 3,7 miliona;
• 55% starih osoba su žene, a među najstarijima đene čine 64%;
• postoje razlike u učešću starih osoba (starijih od 59 godina) u celokupnoj polulaciji u odnosu na regione; u Evropi je svaka peta osoba starija od 59 godina, a u Africi svaka dvadeseta osoba;
• danas u nekim razvijenim državama proporcija starih osoba je 1:4; Tokom prve polovine XXI veka ovaj odnos u nekim zemljama iznosiće 1:2;
• zbog bržeg tempa starenja u zemljama u razvoju u odnosu na razvijene zemlje, zemlje u razvoju će imati manje vremena nego razvijene zemlje da se adaptiraju na posledice starenja populacije;
• zasnovano na poslednjim dostupnim informacijama, otprilike polovina starih osoba u svetu živi u urbanoj sredini; pre 30 godina u gradovima je živelo 40% starih osoba; postoje velike razlike između više i manje razvijenih zemalja – u proseku 70% starih osoba u više razvijenim zemljama živi u urbanoj sredini dok u manje razvijenim zemljama u urbanoj sredini živi samo 38%;
• polovinom XX veka prosečna dužina ljudskog veka je iznosila 66 godina a u drugoj polovini XX veka očekivano trajanje života je povećano za 20 godina; u manje razvijenim zemljama muškarac koji doživi 60 godina može očekivati još samo 15 godina života a žene 17, dok u više razvijenim zemljama muškarci mogu očekivati 19 a žene 23 godine života;
• uticaj starenja stanovništva je vidljiv i u „stopi starosno-dobne zavisnosti“ – broj osoba radne dobi (15-64 godina) prema broju starih osoba (starih 65 i više), koja se koristi kao indikator „opterećenja zavisnosti“ od potencijala zaposlenih; između 2005. i 2050. godine „stopa starosno-dobne zavisnosti“ će se gotovo udvostručiti u razvijenijim regionima i gotovo utrostručiti u manje razvijenim regionima.
http://www.izjzv.org.rs/Aktuelno.htm